pluf
Rükû veya secde etmeye gücü yetmeyen kimse ima ile namaz kılar. İma, rükû ve secde yerine başla işaret etmek demektir.
İma ile namaz kılan kişi rükû için başını biraz eğer, secde için ise rükûdan biraz daha fazla eğer. Secdede başını yere koyamayan kimsenin, bir şeyi başına kaldırarak ona secde etmesi caiz değildir. Bir kişi ayakta durmaya gücü yettiği halde, rükû ve secdeye gücü yetmiyorsa, ayakta veya oturarak ima edebilir; ancak oturarak ima etmesi daha uygundur. Rükû veya secde etmeye gücü yetmeyen kişi, yere oturamıyorsa, ayakta veya tabure, sandalye, sedir vb. yerlere oturarak namazını kılabilir. Oturmaya da gücü yetmeyen kişi, sırt üstü yatarak veya yana yaslanarak ima eder. Hanefîlere göre ima mutlaka baş ile yapılmalıdır.
Başı ile ima etmeye gücü yetmeyen kimse namazını kazaya bırakır; gözleri, kaşları veya kalbiyle ima ederek namaz kılamaz. Şafii mezhebine göre ise başıyla ima etmeye gücü yetmeyen kimse gözüyle ima ederek namazlarını kılar.
