pluf
Hz. Ebû Bekir Efendimiz zamanının birçoğunu Peygamber Efendimiz'in (s.a.v.) yanında geçirir, öğrendiği ibadetleri bir bir hayatında tatbik ederdi. İşte Hz. Ebû Bekir (r.a.) ibadet aşkı…
Müşrikler, Ebû Bekir Efendimiz'in Kâbe'de ibadet etmesine müsâade etmedikleri için, o da evinin önünde bir namazgâh edinmişti. Orada namaz kılıp Kur'ân okumaya başladı. Rikkat-i kalbiyye sahibi, yufka yürekli bir zât olduğu için, Kur'ân-ı Kerîm'i okurken hüzünlenir, gözyaşlarına mânî olamazdı. O, Kur'ân-ı Kerîm'i böyle derin bir vecd içinde okurken müşriklerin çocukları ve kadınları, etrâfında toplanıp hayran hayran dinlemeye başladılar. Bu hâl, Kureyş müşriklerini korkuttu. Buna mânî olmak için uğraştılar. Ebû Bekir -radıyallâhu anh- ise Allâh'ın himâyesine sığınarak ibadetlerine devam etti.[1]
Bütün Hak âşıkları gibi Ebû Bekir Efendimiz'in gönlünde de bilhassa seher vakitlerinde yapılan ibadetlerin pek müstesnâ bir değeri vardı. Şu hâdise, onun gece ibadetlerine olan düşkünlüğünün, ne kadar da bâriz bir işaretidir:
Bir ara Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, sekiz veya dokuz gece, yatsı namazını gecenin üçte birine kadar tehir etmişti. Ebû Bekir -radıyallâhu anh-:
"–Yâ Rasûlâllah! Yatsıyı biraz erken kıldırsanız da gece ibadetine daha kolay kalkabilsek." dedi.
Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- bundan sonra yatsıyı erken kıldırdı. (Ahmed, V, 47)
Bir gün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz:
"–Allah yolunda çift sadaka veren kimse, Cennet'in muhtelif kapılarından; «Ey Allâh'ın sevgili kulu! Buraya gel, burada hayır ve bereket vardır.» diye çağrılır. Sürekli namaz kılanlar namaz kapısından, mücâhidler cihad kapısından, oruçlular Reyyân kapısından, sadaka vermeyi sevenler de sadaka kapısından Cennet'e dâvet edilirler." buyurmuşlardı.
Ebû Bekir -radıyallâhu anh-:
"–Anam-babam Sana fedâ olsun ey Allâh'ın Rasûlü! Gerçi bu kapıların birinden çağrılan kimsenin diğer kapılardan çağrılmaya ihtiyacı yoktur; lâkin bu kapıların hepsinden birden çağrılacak kimseler de var mıdır?" diye sordu.
Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
"–Evet, vardır. Senin de o bahtiyarlardan olacağını ümid ederim." buyurdular. (Buhârî, Savm 4, Ashâbu'n-Nebî 5; Müslim, Zekât 85, 86)
BU SALİH AMELLERİ BİR ARAYA GETİRENLER CENNET'E GİRER
Yine bir gün Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, yanındaki sahâbîlere:
"–İçinizde bugün kim oruçludur?"
"−Bugün kim bir cenâze namazına iştirâk etti?"
"–Bugün kim bir yoksulu doyurdu?"
"–Bugün bir hasta ziyaretinde bulunanınız var mı?" diye sualler sormuştu. Bunların hepsine de Ebû Bekir -radıyallâhu anh- müsbet cevap verdi. Bunun üzerine Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdular:
"–Kim bu sâlih amelleri bir araya getirirse, o mutlakâ Cennet'e girer." (Müslim, Fedâilu's-Sahâbe, 12)
NAMAZDAN SONRA OKUNACAK DUA
Hazret-i Ebû Bekir -radıyallâhu anh- bir gün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz'e:
"–Yâ Rasûlâllah! Bana bir duâ öğretiniz de onu namazımda okuyayım!" dedi.
Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de ona, "Şöyle duâ et!" buyurdular:
"–Allâh'ım! Ben kendime çok zulmettim. Günahları bağışlayacak ise yalnız Sen'sin. Öyleyse tükenmez lûtfunla beni bağışla, bana merhamet et. Çünkü affı sonsuz, merhameti nihâyetsiz olan, yalnız Sen'sin!" (Buhârî, Ezân 149, Deavât 17, Tevhîd 9; Müslim, Zikir 48)
Yine Ebû Bekir Sıddîk -radıyallâhu anh- bir gün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz'e:
"–Yâ Rasûlâllah! Bana bâzı mübârek kelimeler öğretseniz de onları sabah-akşam okusam!" dedi.
Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem- de:
"–«Gökleri ve yeri, görünen ve görünmeyen âlemleri yaratan Allâh'ım! Ey her şeyin Rabbi ve sahibi! Sen'den başka ilâh bulunmadığına kesinlikle şehâdet ederim. Nefsimin şerrinden, şeytanın şerrinden, onun Allâh'a şirk koşmaya dâvet etmesinden Sana sığınırım.» diye duâ et ve bunu sabahleyin, akşamleyin ve yatağa yattığın zaman söyle." buyurdular. (Ebû Dâvûd, Edeb, 100-101/5067; Tirmizî, Deavât, 14/3392)
[1] Buhârî, Menâkıbu'l-Ensâr, 45; İbn-i Hişâm, I, 395-396.
Kaynak: islamveihsan
